Ferdi Tayfur’un “Bir Zamanlar Ağaçtım” kitabı, beklenmedik bir şekilde dikkatimi çekmişti. Kendi anlatımının mı, yoksa editörünün mü başarısı olduğunu hâlâ tam olarak çözebilmiş değilim. Yazmak istediğimi söylemiş, ama bir türlü fırsat bulamamıştım. Şimdi ise, yazma zamanının geldiğini düşünüyorum.

Ölümünden sonra, her zamanki gibi, sevenleri ve onu hayırla yad edenlerle, arabeskin izdüşümünden özel hayatına, yorumculuğuna kadar her şeyiyle eleştirenler arasında bir çatışma yaşandı. Musa Özuğurlu – Merdan Yanardağ tartışması da benzer bir şekilde gelişti. Beğeni ya da tepki ne olursa olsun, Ferdi Tayfur’un bilinirliği, dinlenilmişliği ve herkeste bıraktığı iz tartışılmaz bir gerçek. Şu an fark ettim ki, mırıldanamasam da, on şarkısını anında sıralayabilirim.

Devlet Bahçeli’nin ona duyduğu yoğun sadakatin nereden geldiğini anlamıyorum. Hayatında aşk acısı çekmiş ve bir sabah kahvesinde oturmuş olma ihtimali bana çok düşük geliyor. Aşk şart değil elbette, ama kliplerinde bile melankolik bir kadeh görmedim. Bu yoğun bağlılığın nedenini anlayamıyorum.

Orhan Gencebay ise, kula kulluğa düşüren, bataklık bir dünyada, kendisine “yazıklar olsun” dedirtecek, “baba”lık statüsünden düşürecek pozisyonlar almasına rağmen, müziğinin kalitesi tartışılmaz bir şekilde korunmuştur. Arabeskin iktidarlarla olan ilişkisini silikleştiren otoritesi kısmen devam etmektedir.

Müslüm Gürses ise, fantastik yaşam öyküsüyle, Teoman ve Ortaçgil gibi isimlerle yaptığı caz ve pop flörtleriyle, kendi yorumculuğunu da risk alarak yorumlamayı göze almış ve bir çizgi çeşitliliği yaratmayı başarmıştır. Bu sayede bir tür sınıf atlamış, hatta benim de zaman zaman dinlediğim bir sanatçı haline gelmiştir. Salaş birahanelerden entel barlara, tinerden kıvrık dolara uzanan geniş bir etki alanına sahip olmuştur.

Ferdi Tayfur ise, hayran kitlesinin büyüklüğüne rağmen biraz sessiz kalmış gibi görünmektedir. Eğer spiker olmasaydı, ergenliğimden beri bildiğim birkaç parçası dışında aklıma gelmezdi. Her şehrin, her caddesinin, her aracın, her gün ve saatinde defalarca karşılaştığımız için ister istemez tanıdığımız bir sanatçıydı. Cover'ları ise belki daha çok bilinir.

Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan'ın "Türk, Kürt, Arap, Farisi bizler bu coğrafyanın kadim sahipleriyiz" sözleri, ülkenin çok kültürlü yapısına vurgu yaparken, 2024 otomotiv sektörü ihracat rakamları da ekonomik gücü yansıtmaktadır. İstanbul Büyükşehir Belediyesi'nin Kirazlı-Halkalı Metrosu ihalesinin, eski CHP lideri Kemal Kılıçdaroğlu'nun "beşli çete" diye adlandırdığı Kalyon İnşaat tarafından alınması ise tartışmaları beraberinde getirmiştir. Cumhurbaşkanı Başdanışmanı Mehmet Uçum'un, Ortadoğu adının değiştirilmesi gerektiği yönündeki önerisi ve Adalet Bakanı Yılmaz Tunç'un, Recep Tayyip Erdoğan'ın cezaevlerindeki dil politikalarıyla ilgili açıklamaları da güncel siyasi tartışmaların önemli noktalarını oluşturmaktadır. Bu isimlerin yanı sıra, Elvan Uysal Bottoni, Behzat Şahin, Azime Acar, Psk. Dr. Feyza Bayraktar, Ece Deniz, Murat Sevinç gibi isimler de günün gündemini şekillendiren farklı görüş ve yorumları temsil etmektedir. Bu isimlerin düşünceleri ve olaylar, medyada geniş bir yelpazede yer alarak, Türkiye'nin karmaşık siyasi ve sosyal yapısını yansıtmaktadır. Bu gelişmeler, Türkiye'nin iç ve dış politikaları, ekonomisi ve sosyal yapısı hakkında geniş bir perspektif sunmaktadır. Ferdi Tayfur’un hayatı ve müziği gibi, bu olaylar da Türkiye’nin karmaşık ve dinamik yapısının bir parçasıdır.